דער קינד האט אַ זיס צאָן. באַקומען דיין שטורכען אויס, איר וועט באַקומען אַ פאַקטיש פּאָץ צווישן דיין לעגס. זי האט נישט געדארפט טאן פיל דערפון, די נאסע שפאלט האט דאס אלץ פאר איר אויסגערעכנט. װען איך װאָלט ער געװען, װאָלט איך געשפּריצט דאָס שײנע פּנים אַרײַן ― די קרובֿים דאַרפֿן זיך באַשיצן.
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.
דער איינער פון די מעמע.